Po arheološkim nalazima, na mestu Kikinde bila su stara naselja, a 1423. godine kao dobro Ugarskih kraljeva, spominje se mesto Nagkeken (Nađ Kekenj). Takođe se 1462. godine spominje mesto Kewkend. Poreklo imena grada je i danas predmet brojnih hipotetičkih rasprava i tvrdnji. Njačešće se objašnjava mađarskim nazivom korovske biljke u nenastanjenoj ravnici „kőkény”, turskom rečju „inćindija“ (druga molitva), kao i nazivom obližnje velike humke „Kinđa“. Današnji naziv javlja se prvi put na geografskoj karti 1718. godine u nemačkoj varijanti „GrossKikinda“ i tada ne obeležava naselje, već nenaseljen prostor – pustaru. Današnje ime – Kikinda, grad dobija 1947.godine.
Današnja Kikinda naseljena je pre 260 godina, 1751. godine. Zapušteno zemljište Banata, sa velikim močvarama, za dvadestak godina, pretvoreno je u naprednu privrednu oblast. Pustare su, presecanjem kanala, regulisanjem rečnih tokova i izgradnjom puteva prerasle u oranice.
Grad nekoliko decenija kasnije, prvo planski, a kasnije spontano, naseljavaju Nemci, Mađari, Jevreji, a u područje današnje kikindske opštine, odnosno sela, stižu I Francuzi. Stanovništvo je počelo intenzivno da se bavi zemljoradnjom.
Dvadesetak godina posle naseljavanja grada, 1774. godine, carica Marija Terezija posebnom privilegijom formira Velikokikindski privilegovani dištrikt, kao posebnu organizacionu jedinicu sa sedištem u Kikindi. Stanovništvo je na ovaj način dobilo određene privilegije pre svega u oblasti ekonomije, sudstva i politike.
Današnji identitet grada nastao je u drugoj polovini 19. i početkom 20. veka. Tada su izgrađeni najlepši objekti stilske građanske arhitekture, koncentrisani u centru grada. Najstariji su: Srpska pravoslavna crkva koja je izgrađena 1769. godine i zgrada Magistrata Velikokikindskog privilegovanog dištrikta.